از چیستی بیماری پارکینسون تا راه‌های کنترل و درمان
با بالا رفتن سن، معمولاً بیماری‌های زیادی به مرور خودشان را نشان می‌دهند. البته فراگیری این بیماری‌ها در افراد مختلف، متفاوت است و بستگی به خود آن شخص و سیستم ایمنی او دارد. یکی از بیماری‌هایی که معمولاً با بالا رفتن سن، افراد میانسال زیادی را درگیر می‌کند، بیماری پارکینسون یا لرزش است که به تدریج آغاز می‌شود و به مرور زمان افزایش می‌یابد. در این مقاله بر آن شدیم تا عوامل بروز این بیماری و راهکارهایی برای مقابله با آن را برشماریم، تا افراد کمتری با این موضوع دست و پنجه نرم کنند و کمکی باشد تا افراد درگیر با آن، با آسودگی بیشتر و آگاهی بالاتری با آن به مقابله بپردازند.
پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون یکی از آن دسته بیماری‌های عصبی است که بر حرکت تأثیر مستقیم می‌گذارد. این بیماری که در سال 1817 میلادی توسط دانشمند بریتانیایی جیمز پارکینسون کشف شد، به افتخار او پارکینسون نامیده شد. این بیماری همان لرزش در حالت استراحت است که معمولاً بسیار آرام شروع می‌شود. در حدی که اوایل به سختی لرزش‌ها قابل مشاهده است و به تدریج افزایش می‌یابد و موجب سفتی و کندی حرکت می‌شود. این بیماری فقط در حرکت نیست و به مرور در تمامی کارکردهای فرد بیمار اثر می‌گذارد و او را درگیر می‌کند.
چه افرادی بیشتر درگیر پارکینسون می‌شوند؟
همه‌گیری این بیماری در سنین پیری و بالای 60 سال بسیار بیشتر است اما در جوانان هم بیماری پارکینسون مشاهده می‌شود. این بیماری در تمامی مناطق جهان همه‌گیری یکسانی دارد. اما به طور کلی می‌توان گفت افرادی که زمینه این بیماری را در خانواده دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری می‌باشند زیرا تحقیقات نشان می‌دهد که دو فاکتور ژنتیک و محیط از اثرگذارترین عوامل در بروز این بیماری‌اند. برای مثال برخی تغییرات ژنی و محرک‌های محیطی می‌توانند احتمال بروز این بیماری را در افراد افزایش دهند.
این را هم می‌توان اضافه کرد که این بیماری در بین مردان شایع‌تر از زنان است که دلیل آن نیز همچنان مشخص نیست. ضمناً قرار گرفتن در معرض سموم و آفت‌کش‌ها احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
دلایل اثرگذار در افزایش این بیماری چیست؟
علت اصلی بروز این بیماری ناشناخته است اما تحولاتی که در اثر این بیماری در مغز و سطح هورمون‌ها به وجود می‌آید، بخشی از روند این بیماری را به ما نشان می‌دهد.
در این بیماری سلول‌های عصبی مغز تجزیه می‌شوند یا از بین می‌روند. بسیاری از علائم این بیماری به دلیل از دست دادن سلول‌های عصبی است که باعث کاهش سطح دوپامین در خون می‌شود. کاهش سطح دوپامین، موجب فعالیت غیرطبیعی مغز می‌شود که در نتیجه آن اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون بروز می‌کند.
چگونه و از چه علائمی می‌توان متوجه ابتلا به بیماری پارکینسون شد؟
علائم و نشانه‌های بیماری پارکینسون در افراد مختلف متفاوت است. علائم اولیه معمولاً بسیار خفیف بروز میکنند و مورد توجه همه افراد قرار نمی‌گیرند. این علائم معمولاً از یک طرف بدن آغاز می‌شوند و سپس طرف دیگر بدن را نیز درگیر میکنند. برخی از این علائم عبارتند از:
- لرزشی که معمولاً از یک اندام مانند دست‌ها شروع می‌شود.
- آهسته و کند شدن حرکت که در نتیجه آن کارهای بسیار ساده، به سختی انجام شوند.
- سفت و سخت شدن عضلات در هر قسمت از بدن
- مشکلات تعادل و اختلال در تعادل داشتن
- عدم توانایی در انجام حرکات ناخودآگاه
- تغییر در گفتار و آهسته صحبت کردن
- کاهش چشم‌گیر سرعت در نوشتن
پارکینسون چه عوارضی را با خود به همراه دارد؟
با بروز هر بیماری، عوارضی نیز به همراه آن بروز می‌کند که ممکن است قابل درمان باشد. این بیماری ممکن است موجب تغییرات خلقی، عاطفی و در نتیجه باعث بروز افسردگی شود. همچنین تغییرات عاطفی می‌تواند انواع ترس و اضطراب را به همراه داشته باشد. البته تمامی این مشکلات با مراجعه به پزشک متخصص قابل درمان است.
با دشوارتر شدن شرایط، ممکن است بلع برای فرد بیمار مشکل باشد. زیرا بزاق به دلیل کند شدن بلع، در دهان جمع می‌شود و ممکن است منجر به ریزش آب دهان شود. بیماری پارکینسون در مراحل آخر می‌تواند بر روی عضلات دهان بیمار تأثیر بگذارد و جویدن را دشوار کند. حتی در موارد بسیار شدید ممکن است منجر به خفگی شود. همچنین این بیماری ممکن است منجر به مشکلات مثانه و عدم کنترل ادرار شود. یبوست نیز از دیگر عوارض این بیماری است که به دلیل کاهش سرعت دستگاه گوارش رخ می‌دهد.
تغییر ناگهانی فشار خون، اختلال در عملکرد حس بویایی، خستگی و بی‌انرژی بودن، درد در نواحی خاص بدن و اختلال عملکرد جنسی از دیگر عوارض ابتلا به بیماری پارکینسون است که می‌توان با مراجعه به پزشک متخصص آن‌ها را کنترل کرد.
برای درمان این بیماری چه راهکارهایی وجود دارد؟
در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و تنها راه حل مقابله با آن، استفاده از داروهاست که تا حد زیادی می‌تواند این بیماری را کنترل کرده و بهبود ببخشد. البته در مواردی پزشک ممکن است جراحی را برای بیمار تجویز کند.
نکته مهم در مورد این بیماری این است که به دلیل ناشناخته بودن دلیل این بیماری بهتر است به جای آن که به فکر درمان آن باشیم، بر روی جلوگیری آن برنامه ریزی بشود. برخی از راه‌های جلوگیری از این بیماری عبارتند از:
- ورزش منظم هوازی
- استفاده از نوشیدنی‌های کافئین‌دار مانند قهوه و چای
سخن پایانی
همانطور که دیدیم، بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی است که به واسطه لرزش و کندی در حرکات شناخته می‌شود. به دلیل شناخته نشدن دلایل این بیماری، هنوز درمان قطعی برای آن وجود ندارد اما در بالا راهکارهایی را بیان کردیم تا بتوان با انجام آن‌ها از درگیری با این بیماری جلوگیری کرد و عوارض آن را کاهش داد. همچنین عوارض این بیماری را برشمردیم و سعی کردیم شما را با این بیماری و مشکلات آن بیشتر آشنا کنیم.
منبع
